654km, czyli dzień z życia Majesty 125.

[Nibiru]

- Nie zapomniałeś czasem opisać na Burgmanii naszej najdłuższej jednodniowej przygody? - zapytała Majka.
- No, już to zrobiłem, ale temat poszedł do kasacji, bo był problem ze zdjęciami, które jednak dają urok całej opowieści. - odparłem.
- Ale temat wrzuciłeś na inne forum, więc proponuję abyśmy z prawie dwuletniej perspektywy czasu wrócili do tamtej trasy. Co ty na to? - rzekło moje 125.
- No dobra, zmienię lekko opis, wrzucę zdjęcia...
- Nie przedłużaj wstępu, zaczynaj!

Działo to się 1 października 2016 roku. Zachęcony udanym wyjazdem przez naszą piękną Polskę, postanowiłem objechać wszystkie miejsca, w których jeździłem na snowboardzie, w grę wchodzi nasz kraj i Czechy. Wszystko zaczęło się od tej karteluszki:

Dzień przed wyjazdem jak zawsze mycie:

Wyjazd 1 października 2016, około godziny piątej nad ranem. Na liczniku 51625,1km.

- Ha, przez prawie dwa lata ledwo najeździliśmy dziesięć tysięcy, bida. - nagle teraz dorzuciła Majka.

Podróż zaczynamy po raz ostatni (na szczęście) w Trzebnicy, kierujemy się na Lubawkę, aby dotrzeć do czeskiego Zaclerza, w którym stawiałem "drugie kroki" na desce.
Jest ciemno, jedzie się bardzo nieprzyjemnie, ruch nawet spory, ale głównie osobowy. W Lubawce zalewam paliwa i piękne słońce z mgłą witają nas przed przejściem granicznym.

Wjeżdżając do Czech droga jest mokra, przejeżdżamy obok patrolu policji, który stał i ogarniał skodę która wylądowała na dachu w rowie. Docieramy do Zaclerza:

W Zaclerzu uczyłem się jeździć pierwszy raz z wyciągiem na kilofie. Nie było łatwo, szczególnie na samym dole, bardzo stromym podjeździe, gdzie kilof wyrzucał mnie jak z katapulty. Ale ogólnie miejsce bardzo przyjemne do jazdy.

Po krótkim odpoczynku jedziemy do Pecu pod Śnieżką. Jest to niesamowite miejsce, z masą wyciągów, pensjonatów na stoku, jest naprawdę gdzie pojeździć, mając ciągle Śnieżkę w zasięgu wzroku.

W tle widać wspomniane budowle na stokach:

Ruch na czeskich drogach naprawdę niewielki, zatem przy akompaniamencie słońca lecimy do Jańskich Łaźni.

To miejsce wygląda dziwnie w nie zimowej aurze, jest masa turystów zza zachodniej granicy, plecaczki, kijki i tak sobie jadą w górki.

Jańskie to punkt obowiązkowy dla każdego miłośnika śniegu. Masa tras, szybka gondola, bary na stoku.
Stojąc na parkingu...

...odkrywam, że rozpuściła mi się dodatkowa uszczelka korka paliwa. Usuwam jej zwłoki i jedziemy dalej. Teraz do Szklarskiej Poręby. Po drodze w mieście Vrchlabi zatrzymuję się w okolicznym markecie.

Po tych skromnych zakupach jedziemy absolutnie bajkową czeską drogą numer 14. Asfalt równiutki, sceneria w otoczeniu drzew, skał i strumyków, wszystko przyprawione w masę zakrętów, z pokonaniem których nie mamy żadnych problemów. Trzeba będzie częściej odwiedzać tą drogę.

W Harrahowie jest jak zawsze pełno ludu zza zachodniej granicy, w sumie oprócz skoczni nie ma tu nic ciekawego.
- A to coś przelatującego nad skoczniami? - zapytała Majka.

Wjeżdżamy do Polski. Trasa nosi nazwę "czeskiej szosy". Masa zakrętów, asfalt w miarę dobry, jedzie się super.

No i jesteśmy w Szklarskiej Porębie, miejscu gdzie nauczyłem się sam jeździć na desce w czasach kiedy w lutym było śniegu po szyję, a temperatura w dzień była na dolnej stacji na poziomie -17 stopni.

Szklarska w porównaniu z takim czeskiem Pecem wypada naprawdę blado. Potencjał myślę tego miejsca jest ogromny, ale blokowany przez "zielonych" którzy z uporem maniaka "troszczą" się o suche kilkuty na Szrenicy. Pamiętam jak z wielkim trudem wybudowano wyciąg "Karkonosz Express". Ale bądź co bądź, jak jest śnieg to miejsce to pęka w szwach, szkoda tylko, że ostatnimi laty jest z tym problem. A jeszcze na szczęście pamiętam czasy, kiedy na dolnym wyciągu było -17, o górze nie wspominając, gdzie było jeszcze zimniej. W kurtce czekolada i zmarznięta na kość kola

Zostały nam jeszcze dwa miejsca do odwiedzenia, w tym miejsce gdzie rozpocząłem swoją przygodę z deską.
W Szklarskiej czuję, że coś mi się w brzuchu kotłuje, postanawiam wytrzymać i jechać przed siebie.
Mijamy piękny zbiornik Sosnówka.

- Wrzuciłbyś panoramę. - powiedziała Majka.

Kilka zdjęć z trasy.

Teraz nie ma tak fajnie z tym domkiem, ogradza go wysoki płot i takiego zdjęcia od strony ulicy już nie da się zrobić.

Nawigacja wyrzuca nas trasą na Chełmsko Śląskie, ja czuję coraz większe kotłowanie w brzuchu, które się niestety nasiliło po takich widokach:

 

- Mam znów prosić o panoramę?

Robimy skrót przez Czechy, przez Broumov, aby wyskoczyć przez Tłumaczów na "Drogę 100 zakrętów".
Zatrzymujemy się w Czechach na przystanku, przy okazji pozdrawiają nas Czesi swoim "Ahojjjj!!!".

W Polsce piękna panorama na piękne Góry Stołowe.

W Kudowie Zdrój robię zdjęcie w identycznym miejscu, gdzie byłem rok wcześniej (2015).

Zajeżdżam na stację paliw, z nadzieją, że mają toalety, oczywiście brak, w brzuchu coraz wyższa kompresja... ale jedziemy dalej, do Zieleńca, pięknym odcinkiem krajowej 8.

W Zieleńcu trochę jeździłem, teraz zauważyłem, że nie ma starego wyciągu na kilofie, jest za to gondola, a stok przeciągnięto nad drogą, znacznie go wydłużając.

Teraz jedziemy w ostatnie miejsce naszej wycieczki. Do Spalonej, w której wszystko się zaczęło. Droga jest fantastyczna, jedzie się na styku z Czechami.

Wreszcie, a raczej nareszcie docieramy do Spalonej. Zatrzymuję się przy schronisku, w największym na świecie spokoju chowam kask i rękawice, wydłużonym, acz stonowanym krokiem udaję się do schroniska. Po przekroczeniu progu skręcam w lewo, sprawdzam czy jest mydło w dozowniku...

- Jaki lekki jesteś i długo cię nie było. - rzuciła Majka.
- To lepiej dla ciebie, ale szykuj się na najbardziej dziurawe serpentyny i winkle. - zripostowałem.

Zdjęcia ze stoku.

Wracamy. Pod wieczór na liczniku 52279,45km. Przejechane 654,35km.

Cała trasa wyglądała tak:

Słowem podsumowania, trasa bardzo przyjemna, bogata w atrakcje otaczającej nas przyrody. Majesty 125 to maluszek wśród maxi-skuterów, ale dzielnie stawia czoła górskim szosom, teraz ma dodatkowego pasażera i jeszcze dzielniej radzi sobie z tym co przed nią, a raczej nami nami :)

- To może jakiś prezencik z okazji nadchodzącej sumki na liczniku? - zapytała Majka, po czym sprezentowałem jej nowe piny korektora.

 

 

[antek771]

Dzielna Majka i kierownik , fajna trasa na kulanie.

[Bogusz]

Bardzo dobra relacja , swietnie sie czyta .

Teraz czas na kolejne ...

Pozdrawiam z Rzeszowa .

[Miggy]

Cześć

Fajna relacja.

Proszę podaj mi adres skąd masz te piny korektora. Mi w aso powiedzieli że ta część została wycofana.

Dzięki.

[arturo-bb]

Dnia 24.07.2018 o 22:50, Nibiru napisał:

Działo to się 1 października 2016 roku

Może dlatego że to starszy opis a nie z wczoraj ?

[GrzechoCnik]

Pogratulować (choć spóźnione o 2 lata) tak długiej trasy w 1dzień. I to nie tylko jazda ale i oglądanie było - jak to Majka zauważyła.

[smarciu]

Zapraszamy na Dolny Śląsk, dziękujemy za promocje regionu  

Normalnie dotacja z UM się należy!

[Ewik]

Jak zwykle, ciekawe opisana wyprawa i super zdjęcia, a to że z przed dwóch lat nie ma znaczenia . 

[Norton]

 

Nibiru gratuluję kolejnej przygody. 

Pozdrów Majkę serdecznie i napisz co obecnie u Niej słychać.

[AndrzejMyslowiceS]

Ciekawe jest to powiązanie emocjonalne pomiędzy tobą a pojazdem. Też tak się porozumiewam z moją pomarańczą, przyjechaliśmy a dasz radę jeszcze z powrotem do domu.

[Nibiru]

Wszystkim, bardzo dziękuję za...

- Chyba żeś się zapomniał, że piszesz w liczbie pojedynczej. - wtrąciła Majka.

Zatem, wszystkim bardzo dziękujemy za ciepłe słowa w powyższych komentarzach

Między mną, a każdym moim pojazdem jest pewna więź, która każe mi traktować maszynę ludzko. Nie wiem jak jest z nowymi pojazdami, ale te starsze, już wysłużone, mają swój charakter. Mogą ot tak coś spocić, w sumie nawet bez przyczyny, co i Majka ostatnio zrobiła.

Terazma drugi z trzech tygodni przerwy, ale miała problem z brakiem prądu, choć silnik pracował bez zarzutu (brak świateł i martwe zegary). Znalazłem sztukowane kable przy rozruszniku, co naprawiłem, problem się chyba rozwiązał, jak znów zacznie wariować to Majka dostanie nową stacyjkę, bo aktualna ma uszkodzoną uchylną blaszkę i conieco dostaje się do środka. Się rozpisałem